Onlangs werd ik verleid mee te gaan naar een Socratische Landdag die werd georganiseerd door De Vereniging voor Filosofische Praktijken (VFP). Het bestaan van een dergelijke vereniging was mij ontgaan en bij een landdag heb ik onwillekeurig de associatie met de Poolse variant. Gelukkig was het woord socratisch mij wel bekend dus vol verwachting toog ik met drie gelijkgestemden naar Leusden waar het evenement zich zou afspelen.
Het begon goed met lekkere cappuccino. Vervolgens werden we met zachte hand de plenaire zaal in gedirigeerd waar de voorzitter van de vereniging meteen ter zake kwam. Er bleken een paar workshopleiders niet te komen of nog niet gearriveerd te zijn. Voor de workshopleiders die niet kwamen was het duidelijk: hun workshop ging niet door. Of de nog niet gearriveerde workshopleiders alsnog zouden komen, was hem niet bekend en daarom had hij een aantal verschillende opties voor het programma. Ondertussen werd er door de wel aanwezige workshopleiders druk gebeld terwijl de voorzitter rustig zijn welkomstwoord startte. Even dacht ik onderdeel uit te maken van een absurdistisch toneelstuk, waarbij de voorzitter deed of er niks aan de hand was en dat stemde mij erg vrolijk. Hij speelde zijn rol met verve!
Toen de onrust van het eerste moment was geluwd en het improvisatietalent van de voorzitter voldoende op de proef was gesteld, bleek er een samenhangend programma aangeboden te worden met voldoende keuzes uit de te volgen workshops, zoals: ben jij wel burger genoeg, de verbeelding in gesprek of Socrates aan de lijn. Je kon je inschrijven door je naam op een flip-over te zetten die aan de muren waren opgehangen en er ook regelmatig weer afvielen.
Eén van de workshops die ik volgde was door diezelfde voorzitter uiterst nauwkeurig voorbereid en had als titel: wat is er aan de hand? Daarbij was de hand het onderzoeksobject en hebben we ruim twee uur geboeid geluisterd en meegedaan met het analyseren en het ervaren van je eigen handen, aan de hand van wat filosofen daar over hadden gemeld. De conclusie die we na afloop konden trekken was dat er veel meer aan de hand was dan je in eerste instantie geneigd bent te denken en dat het nog leuk is ook om daar eens bij stil te staan.
Toen de voorzitter van de vereniging na afloop iedereen uitnodigde nog een glaasje te drinken en we even later driftig door-filosofeerden met een Leffe blond in de hand, vroeg ik mij oprecht af: waarom ben ik geen lid van déze vereniging?
Door: WASCO
Dit is mijn 41e blog. Over een maand verschijnt de 42e. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief. Zie https://janfossen.nl/