Deze week zat ik in een zaal met veel huisartsen, ik denk wel 50. Ze kwamen allemaal om zich te laten trainen in het leiden van discussiebijeenkomsten over de toekomst van de huisartsenzorg. Aan deze bijeenkomsten zijn spelregels verbonden en deze werden daar uitgelegd. Daarna zouden we gaan oefenen. Eén van de spelregels is dat de groep waarmee we de komende weken de discussie gaan voeren, kunnen kiezen uit 12 thema’s. Ik noem er een paar: arts-patiënt relatie, preventie, opleiding van nieuwe huisartsen, e.d. Deze thema’s zijn bedacht door een commissie van huisartsen. Tijdens de bijeenkomst werd de vraag gesteld of ook andere thema’s besproken mochten worden, die niet op de lijst van 12 staan. Een 13e thema. Nee, dat was niet de bedoeling. De keuze bestaat uit 12 thema’s. Dat zijn de spelregels.
Vervolgens legde de trainer uit dat een discussiebijeenkomst alle kanten uit kan gaan als daar niet enige structuur in aangebracht wordt. Zo hadden de commissieleden vooraf per vraag antwoordopties geformuleerd in drie gradaties: A, B en C. Optie A beschrijft de traditionele benadering, B min of meer de huidige situatie en de C de toekomstige situatie.
Eén van de aanwezigen merkte op dat zij zich nog wel 10 andere opties kon voorstellen en waarom voor deze opties was gekozen en of dit de beste opties zijn. De trainer zei dat dit niet persé de beste opties zijn, maar dat het gaat om de argumenten die huisartsen aandragen voor hun keuze. Dáár zijn ze naar op zoek. Vervolgens viel één van commissieleden de trainer bij en gaf aan dat we het middel niet tot doel moeten verheffen: het is een spelletje en dit zijn de spelregels.
Wat je ziet is dat huisartsen heel goed zijn in het bediscussiëren van spelregels en daar kritisch in kunnen en willen meedenken. Dat is goed en inspirerend in de ene, maar soms ook vermoeiend in de andere situatie. Aan ons als discussieleiders de taak om de spelregels goed uit te leggen aan de groepen die wij gaan begeleiden. Zodat we ook toekomen aan de argumenten en niet blijven hangen in het adagium van Loesje die zegt: de spelregels van de verbeelding staan nooit vast.
Als dat lukt komt alles op z’n pootjes terecht en krijgen we een dijk van een toekomstvisie. Kom daar nog maar eens overheen.
Dit is mijn 16e blog. Over een maand verschijnt de 17e. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief via https://janfossen.nl/