Beren op de weg

Toen ik de laatste keer bij mijn vader in het verpleeghuis op bezoek ging, nu enkele weken geleden,  vond ik het merkwaardig dat mij bij de ingang niks gevraagd werd. Bent u verkouden? Heeft u koorts? Ik kon gewoon naar binnen lopen en het enige wat ze vroegen was of ik koffie wilde. Dus speelde ik het spelletje mee en keken we samen foto’s, aten chocola en keuvelden wat. Daarna is het snel gegaan en kwamen er iedere dag restricties bij: koffie alleen op de eigen kamer, niet meer dan twee personen tegelijk tot helemaal geen bezoek meer. Ineens bleken er veel beren op de weg.

Bij ieder kuchje of kriebel in de neus denk ik nu onwillekeurig: daar zul je het hebben. Als een racefietser mij inhaalt en voor mij, met tegenwind, zijn neus gaat ledigen, zoals racefietsers dat vaak doen, dan denk ik dat ook. Toen ik zelf een vrouw wilde inhalen bleek zij dwars op haar bagagedrager een stok te hebben bevestigd die zo’n 1,5 meter naar links uitstak en waar ik dus omheen moest. Ik heb dat als waarschuwing opgevat: pas op, ik heb er last van. Zie ik beren? Voor de zekerheid heb ik toch maar even gegorgeld met bleekwater.

Het lijkt een eeuwigheid geleden, toen we nog uit eten konden, elkaar mochten omhelzen of samen de supermarkt in. En overal heen konden met de trein, de bus of het vliegtuig. ‘Vrijheid in gevangenschap’ noemde Kees van Kooten deze periode in een recent podcast interview. Minder verplichtingen, een veel legere agenda en toch niet kunnen doen wat je het liefst zou doen: ‘Ik wil maar kan niet naar je toe’.

Wel leer ik nieuwe dingen, zoals lesgeven-op-afstand, you-tube filmpjes maken en mijzelf de vraag stellen wat het verschil is tussen een reiger en een ooievaar. En leren zelf een pizza te fabriceren.

Maar zou dat ook voor hem gelden? Wie het weet mag het zeggen.

Daarom voor alle mensen in de verpleeghuizen, maar speciaal voor hem de volgende boodschap: Ik hoop dat jij je net zo voelt als Thijs Boontjes in zijn Coronalied. Dan komt het allemaal wel goed. Maar eerst moeten die beren weg! Klik hier. Je kunt het.

Uit: 1000 PINGUÏNS
Door: WASCO

Dit is mijn 35e blog. Over een maand verschijnt de 36e. Omdat het kan. Ook aanmelden kan. Schrijf je in op de E-mail nieuwsbrief. Zie https://janfossen.nl/

Deel dit via: